एक दिन, एउटा भोला र मधुकाे खेतमा भेट भयो। भोलाले मधुलाई हेरेर भन्यो, “ओहो! तिमी कति मीठो देखिन्छौ!” मधुले जवाफ दियो, “तर तिमी त मलाई छोप्न सक्छौ नि!”
तिनीहरूले विवाह गर्ने निर्णय गरे र खेतभरि छरिए। तर एक दिन, एक किसानले तिनीहरूलाई देख्यो र चिच्यायो, “अरे बाबा! यो के हो? प्लास्टिकको खाेल ?”
किसानले तिनीहरूलाई उठाएर पातपतिङ्गर फोहोर फाल्ने ठाउँमा हाल्न लाग्दा, एक बुद्धिमान व्यक्तिले रोक्यो र भन्यो, “पर्खनुहोस्! यसलाई कुहिने फोहोरमा नफाल्नुहोस्। म तपाईंलाई एउटा राम्रो उपाय बताउँछु।”
उसले सबैलाई भन्यो, “हे मानिसहरू! तपाईंहरूले मधु, भाेला, गुट्का खानुहुन्छ भने त्यसलाई जथाभावी फाल्ने काम आजैदेखि अन्त्य गर्नुहाेस् र त्यसपछि त्यो यस्ता प्लास्टिकका टुक्रालाई आफ्नो गोजीमै हाल्नुहोस्। यति गरेपछि तपाईंहरूले दुई फाइदा पाउनुहुनेछ – स्वादिष्ट खान पाउनुहुन्छ र वातावरण पनि बचाउन सक्नुहुन्छ।”
यो सुनेर भोला र मधु खुशीले उफ्रिए। भोलाले भन्यो, “हे प्रिय मधु, अब हामी एकअर्कालाई त्यागेर पनि वास्तवमै एक हुन सक्छौं!” मधुले जवाफ दियो, “हो नि! र हाम्रो प्रेम कथा मानिसहरूको पेटमा र गोजीमा सदाको लागि बस्नेछ।”
त्यसपछि, मानिसहरूले मधु र भोलालाई प्रयोग गरेपछि गाेजिमा हाल्न थाले । खेत फेरि सफा भयो, र सबैले एक स्वादिष्ट र वातावरणमैत्री जीवनशैली अपनाए। भोला र मधुको प्रेम कथाले सबैलाई सिकायो कि कसरी प्रेम र जिम्मेवारी एकैसाथ निभाउन सकिन्छ ।